Week tegen de kindermishandeling, Tip 3

In gesprek

“Wie denk ik wel niet dat ik ben om dit met ouders te bespreken”?
“Hoe gaan ouders* reageren als ik met hen in gesprek ga”?
Je wil niet jezelf en/of het kind in gevaar brengen door dit gesprek, en je wil een samenwerking met hen behouden, kortom: dit is een spannend! Ik snap het allemaal, echt. Deze is stap is naar vele meningen echt de moeilijkste stap van de meldcode. Ik deel deze mening, echter… ik denk dat je al veel eerder met ouders in gesprek kunt gaan!
Denk aan de haal- en breng gesprekjes op het kinderdagverblijf, BSO of school: wat is je opgevallen, kun je ouders een vraag over stellen over hetgeen jij zorgelijk vindt, gezien of gehoord hebt? Bijvoorbeeld een kind dat de hele week al erg verdrietig is. Jij weet dat ouders in scheiding liggen en er veel ruzie is in huis omdat het kind jou dit heeft verteld.  Kan vader of moeder jou misschien vertellen hoe het gaat met de kinderen in deze waarschijnlijk pittige periode?

Want dat is wat ik je mee wil geven; ga zo snel als mogelijk met ouders in gesprek!

Je hoeft het in eerste instantie niet ‘groot’ maken. Je doel is enkel en alleen, hen betrekken bij hetgeen jij hebt gesignaleerd. Dat kan echt heel klein, vanuit de betrokkenheid en zorg voor het kind.  Zo behoud je, in de meeste gevallen, ook ‘het lijntje’ met hen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat geen enkele ouder bewust kwaad wil voor zijn/haar kind. Misschien ervaren ouders wel een probleem en wordt dit probleem door middel van het gesprek bespreekbaar. Hierdoor kun je bij hen aansluiten en kun je meteen samen kijken wat er nodig is om het probleem, of in ieder geval het deel wat veel negatieve invloed heeft op het kind, op te lossen. Zo voorkom jij, samen met ouders(!), dat het probleem erger wordt of mogelijk zelfs gruwelijk uit de hand loopt.

Soms lukt het niet om vroegtijdig met ouders in gesprek te komen of verloopt het gesprek zelf moeilijker. Ook daar wil ik nadrukkelijk bij stil staan. Je hebt veel signalen gezien en je maakt je echt zorgen. Korte, kleine gesprekjes met ouders lukken, om wat voor reden dan ook, niet.  Met jouw collega’s en mogelijk de aandachtfunctionaris besluiten jullie daarom de zorg en/of het doen van melden bij Veilig Thuis nadrukkelijk te bespreken met ouders.
Professionals bespreken in principe altijd met de cliënt dat zij van plan zijn een melding te doen bij Veilig Thuis.  Dit is belangrijk, omdat je dan kunt uitleggen waarom je dit nodig vindt en de ouders kunnen hierop reageren. Zo doe je niks achter de rug van ouders om. Alleen als door het voeren van het gesprek de veiligheid van een van de betrokkenen in het geding zou komen, kan er in sommige situaties worden afgezien van een gesprek met de ouders.

Wees in het gesprek zo concreet, specifiek en feitelijk mogelijk; hoe ziet de onveiligheid er nu precies uit? En wat zou er moeten veranderen?
Hiervoor wil ik jullie vandaag een tool vanuit de Signs of Safety methode meegeven.
Namelijk:Formuleer het ergste wat er kan gebeuren als er niks veranderd voor het kind in deze situatie.

Zo ben je concreet en feitelijk, je draait er niet omheen. Ouders weten precies waar jouw/jullie zorgen over gaan EN wat het effect is voor het kind als er niks veranderd!

 Succes en vertrouw op jouw kennis en professionaliteit!

Maak het verschil in het leven van een kind!

Jeanine

#weektegenkindermishandeling

Delen mag, heel graag zelfs, zo verspreiden we samen een hele belangrijke boodschap! Want…

Zou het niet geweldig zijn als we ieder kind een veilig thuis konden geven?

*waar ouders staat, kan het ook 1 ouder betreffen of verzorger(s).